Gedichten
Ons Hooglied
Ons hooglied voer stroomopwaarts
En leidde naar de trap van broze wolken
Terwijl jij zong
Doorheen de heldere klanken van ons zinnig vuur
Vecht jij nu
Voor de kracht van helend zeggen
En zinder voor de geur
Van een stille rode bloem
Ik zal me troosten
Met de witte asse van de rouw
Bea Verhofstede
De Zee
Dicht bij Jou is mijn hemel groter
Je golven brengen mijn vlakke land tot rust
Mijmeringen zijn een zee van dromen
Met wat korrelzand dat rest
Laat mij wonen op Je natte stranden
Terwijl de golfslag wacht op komst van Eden
Bea Verhofstede
Eva
Eva, jouw zonen zullen bladeren
Door de bomen van je blauwe lentes
Terwijl in je schoot een rode dahlia bloeit
Doof de late herfst
Tem je purperen draak
Slacht de wenende merrie
Aanbid de wolken voorbij de bronstige maan
Alleen dan kan je wankele ik
Wandelen op de wikkelvormen van je hergeboorte
Onrecht vecht
Laat jouw vrijheid dansen
Bea Verhofstede
Licht zeeft mijn weten
Licht zeeft mijn weten
Met wimpels van wit
De nacht lacht sober
Mijn woorden stremmen op eenvoud
Terwijl ons zwijgen trilt op goud
Bea Verhofstede
Ijsbloem
Ijsbloem op de ruit
Witte woorden rimpelen
Plots parelt eenvoud
Bea Verhofstede
Nacht tikt op een raam
Nacht tikt op een raam
In het donker rijpt weemoed
’s Ochtends kraakt de sneeuw
Bea Verhofstede
Keer op keer
Keer op keer kom ik in ademnood
Bij het zien van leven dat zich voor mij ontbloot
Geef mij weer de nacht vol leven
En de zonnedag van bevend rood
'k Leef met jou tot in je diepste wezen
Laat me bestaan tot in je ware nood
Bea Verhofstede
Ik wilde
Ik wilde dat je dichter bij me was
Zo kon ik het lied in je ogen zingen
Licht hapert en ik hoor het hinkelen van je woorden
De dag heeft zich verzoend en vouwt nu verder open
Een hazelaar bloeit
En de poes ligt te spinnen in mijn schoot
Bea Verhofstede
Zoeken
Zoeken naar jouw woorden
Die leven aan de zelfkant van de nacht
Verdwalen met flarden van hoop
Opnieuw geboren worden voorbij de einder
Taal die zich ontsluit
Met woorden die vlinderen naar je hart
Jou vinden wanneer licht fluistert
En je me meeneemt naar de zelfkant van de zijden nacht
Bea Verhofstede
De zon tuimelt
De zon tuimelt dartel de straat in
Ik dans met de wind die hangt in de bomen
Voor me ligt een tekening van witte tijd die breekt
Laat me de donkere zang van de eeuwigheid horen
En ik hervind het licht van je ogen dat mijn lichaam omhelst
Bea Verhofstede
Leg Je handen
Leg Je handen rond mijn aangezicht
Ik keer me in naar landen van vrijheid
En kom weer tot bij de grenzen van Je wezen
Je zegt me: vrees niet, blijf nog even
Samen raken we het blauw der paradijzen
Ik word een godenkind
Bea Verhofstede
Bij avondlicht van verborgen woorden
Bij avondlicht van verborgen woorden
Kwam ik tot bij het meer der zeven zuchten
Gouden regen viel langs Jouw aangezicht
Terwijl vreemde vlammen mijn verlangen zoogden
De eeuwenteller zong zijn lied
Dagen vouwden open
Zo dansten we, geheeld, de toekomst tegemoet
Bea Verhofstede
Kathedraal aan zee
Kathedraal van zee
Madrigaal van golven
Littekens van wording
Bevroren zondvloed van dronken poëzie
Godenslaap brengt witte regen
Ik vind rust
In de ongrijpbare eenzaamheid van Je hart
Bea Verhofstede
Ik vond je weer
Ik vond je weer
Als brokken in mijn mengkroes
Hier ben je
Ik neem jou in mijn armen
Jij kon niet
Ik berg je
En geef mezelf terug
Nu ik verzoen
Lijken dagen op een ruiker van seizoenen
Bea Verhofstede
Zweden
Hollende huskies
Sleeën op wakend wit
Eeuwen stil bij blauwe maan
Roze zon kaatst
Op vuur van monden
Zwicht voor licht van ogen
Neem mee
Naar denkend weten
IJle koorts
Verloor het hoge noorden
Bea Verhofstede
Ik nam jouw ziel
Ik nam jouw ziel in beide handen
Tijd knielde neer en verdween zachtjes
Jij alleen had ijzingwekkend lief
Jij alleen brak woorden
En omwond me vluchtig
Tijd is nu terug
En schreit om duizend harten
Bea Verhofstede
De knotwilg
Ik ben ruiten heer
Kranig gepoot
Langs mist van Wase einder
Ik open willig het lenteschrijn
Met witte valse katjes
Glazige pezen verlosten me
Uit dove winterschade
De zomer proeft me
Nu sta ik hier met kroppige torso
Want herfsthanden legden
Een pijken dame in mijn nek
Bea Verhofstede
Tuin van Eden
Oude linden bloeien
Wanneer licht in bomen
Kan vertellen van hun
Breekbaarheid
Ongeduld breekt door het
Gezang
Tortels, merels overstijgen
Hoefblad huwt de kamperfoelie
De zomer lacht
Zon op de huid maakt van
Hoop verlangen
Ik herleid tot wat is
Terwijl ik wacht
Bea Verhofstede
Maanziek
Ik lig maanziek aan je zij
Gedachten kijken
Wonden likken
Ik verdwijn
Je raakt me aan
En ik vind mijn klank terug
Hoe lang nog zijn de sterren mijn demonen?
Bea Verhofstede
Geblinddoekt vuur
Geblinddoekt vuur, vroeger echt, nu troost van Troje
Zwijg, smoor je adem, sterf
Vergeet mezelf, terwijl ik slapend wandel
Ach, meester van verdriet in kinderogen,
Dader van pijn,
Verkies schuimende schimmen boven de
Werkelijkheid van oude draken,
Die schuilen in de spleten van mijn geest
Mijn okselzweet rijpt op ongerijmde plekken
Alweer die splinterbom, die groene cycloop
Elke ochtend wandel ik voorbij een rode dahlia
En een kind in me wacht tevergeefs op
Het domme geluk van vers warm koekenbrood
Bea Verhofstede
Verdwaald in Knossos
Verdwaald in Knossos
Lag ik te rusten onder de boom der zeven zuchten
En verloor verstand en zinnen
Leven borg zich zoals een bloemenkelk ruisend
Sluit bij avondrood
Toen schreef licht een verhaal over blauwe vreugde
En zonnegloren omarmde het gelaat van de wiegende zee
Dagen vouwden langzaam open
Geur van ouderdom wees me de weg
Zo vond ik onder gewitselde bomen
De weg naar de eeuwigheid
Bea Verhofstede
Het zwartgelakte meer rustte
Het zwartgelakte meer rustte
Aan de oever ritste water achteloos weg
Zonlicht hing er onbewogen
En had geen doel meer
Toen spon de poes een trilgaas voor verrukking
Met de geur van zilveren woorden
Bewoog ik in de stilte van zijn wondenklank
Op zoek naar mildere lagen van wild geluk
Zijn mengkroes droeg me tot voorbij de tijd
Een leeuwerik klom zijn oorsprong tegemoet
Ik vond blanke rust bij de adem van een stille vuurrode bloem
Toen begon zijn hart te spreken
Tijd zocht naar eenvoud en werd eeuwigheid
Bea Verhofstede
Ingebed
Ingebed achter een schrijn van woorden
Ging ik met de trouwe zielendrager
Op zoek naar de zilveren bron van leven
Sidderbomen langs de weg keken me ingetogen aan
Een tunnel gleed voorbij
Wilde klanken zongen in zijn vredig hart
We dansten, geheeld, het zonlicht tegemoet
Bea Verhofstede
Liefste, …
Liefste, zeg me hoe de eeuwenteller zingt
Zeg me hoe het lied van de zielendrager klinkt
Zeg me hoe de hemelwee zich sluit
Zeg me hoe een merel de bruiloft fluit
Zeg me hoe het licht witselt bij ochtenstond
Zeg me wanneer een blauwe engel speelt om je mond
Zeg me hoe het leven zich bergt bij avondrood
Liefste
Bea Verhofstede
Zwerver
O zwerver van mijn ziel
Wonder van bevroren steen
Kind van 1000 mannen
En wrede wezenloze moeders
Peil de dromen van de gitzwarte nacht
Speel clown als overleven
Toon rechters je gemoed
Kies Londen of Berlijn
Ontvlucht je wezen
Eens toont Ariadne je de draak
Tem dan je wilde hart
Zodat witte wolken ook jouw hemel kunnen raken
Bea Verhofstede
Een raster van honigraat
Met witte vlinders in de verte
Het verloren gelaat van een rustende zee
Ik betast woorden en krijg vorm
Bea Verhofstede
Close to You
Close to You my heaven is wider
Your waves quieten my low land
Musings are an ocean of dreams
With some grains of sand left over
Let me live on Your wet land
While the wave is expecting the arrival of Paradise
Bea Verhofstede
The sun playfully tumbles into the street
I dance with the wind that hangs in the trees
In front of me lies a drawing of white time that breaks
Let me listen to the dark song of eternity
And I rediscover the light in Your eyes
That embraces my body
Bea Verhofstede
Put Your hands along my face
Let me breathe the light in Your eyes
I retire into lands of Freedom
And come back to the limits of Your being
You tell me: Don't be afraid, stay on a while
Together we touch the blue of Paradise
I become divine
Bea Verhofstede
Running huskies
Sledges on white awakening
Eons quiet with blue moon
Pink sun reflects on fire of lips
Fades for light of eyes
Take
To thoughtful knowing
Raving fever
Lost the northend
Bea Verhofstede
Posez Vos mains autour de mon visage
Je respire la lumière de Vos yeux
Et me receuille vers des pays de plénitude
Je reviens jusqu'aux limites de Votre être
Vous me dites: ne crains pas, reste donc
Nous touchons le bleu des paradis
Je deviens divine
Bea Verhofstede
Chiens en traîneau
Chiens en traîneau
Blanc crissant
Eternités de lune bleue
Soleil rebondissant
Neige sur feu des lèvres
Etincelle d'yeux cherchants
Emporte
Au savoir songeant
La fièvre du délire
Au septentrion
Attend
Bea Verhofstede
Je prends ton âme
Je prends ton âme dans mes deux mains
Le temps s'agenouille et disparaît
Effleuré
Toi seul aimait terriblement
Toi seul brisait les mots
Et me pansait ensuite
Éveillé
Le temps est de retour
Pleurant de mille existences
Bea Verhofstede
Près de Toi mon ciel est plus grand
Les vagues calment mon plat pays
Les pensées sont un océan de rêves
Avec quelques grains de sable qui restent
Laisse-moi vivre sur Tes plages moites
Tandis que l'action des vagues attend l'avènement du Paradis
Bea Verhofstede
Ponga Sus manos en mi cara
Así respiro la luz de Sus ojos
Me recojo hacía países de libertad
Vuelvo hasta los límites de Su esencia
Me dice : No teme, queda un momento
Juntos tocamos el azul de Paraísos
Me hago divina
Bea Verhofstede
Peregrino de mí alma
Milagro de piedra olvidada
Hijo de mil hombres
Y mujeres malas
Descubre la oscuridad de tus sueños falsos
Elige Paris o Londres
Cuando quieres huír de tu esencia
En su momento Ariana te mostrará el monstruo
Somete tu corazón furioso
Así las nubes blancas podrán tocar tu proprio cielo
Bea Verhofstede
Cerca de Tí mi cielo es más grande
Tus olas aquietan mi tierra llana
Meditaciones son un mar de sueños
Con arena granulosa que queda
Déjame vivir en Tus playas húmedas
Mientras que el oleaje espera
La venida del Paradiso
Bea Verhofstede
Como fragmentos en mi crisol
Aqui estás
Te embrazo
Tú no podías
Te meto y reencuentro mi mismo
Reconciliándome los días
Se parecen a un ramillete de estaciones
Bea Verhofstede
El sol voltea impetuosamente en la calle
Bailo con el viento
Que flota en los árboles
Delante de mi un dibujo de tiempos blancos
Que se rompe
Déjame entender la cancíon oscura
De la eternidad
Y vuelvo a encontrar la luz
De tus ojos
Que abraza mi cuerpo
Bea Verhofstede
Quería que estuvieras más cerca de mí
Asi cantaría la canción de tus ojos
La luz tutubea y entiendo el juego
De tus palabras
El día se ha reconciliado y se plega
El avellano florece
Y mi gato está ronroneando
En mi regazo
Bea Verhofstede
Cada vez me ahogo
Percibiendo la vida que se descubre
Dame otra vez la noche llena de espiritú
Y un día soleado de rojo temblando
Vivo contigo hasta Tu esencia
Déjame ser hacía Tu necesidad profunda
Bea Verhofstede
El cantar de los cantares
Nos navigaba y guiaba
À la escalera de nubes frágiles
Mientras de su canción.
À través de soñidos claros
De nuestro juego cariñoso y profundo
Lucha ahora con la fuerza del decir curando
Tiembla por el olor de una flor roja y silenciosa
Yo me consolaré con la ceniza blanca del duelo
Bea Verhofstede
Je veux être plus près de toi
Ainsi je peux chanter la mélodie de tes yeux
La lumière trébuche et j'entends la marelle de tes paroles
Un noisetier fleurit
Et le chat ronronne sur mes genoux
Bea Verhofstede
Le soleil bondit fringant dans la rue
Je danse avec le vent qui flotte dans les arbres
Devant moi un dessin de temps blanc qui se rompt
Laisse-moi entendre le chant obscur de l'éternité
Et je retrouve la lumière de tes yeux qui embrasse mon corps
Bea Verhofstede
Je te retrouvais comme des restes dans mon creuset
Te voici
Je te prends dans mes bras
Tu ne pouvais pas
Je t'intègre
Et me redonne à moi
Enfin réconciliée, les jours ressemblent à une gerbe de saisons
Bea Verhofstede
Lauwe kreet
Lauwe kreet
Gedempt door tamme draken
Terwijl wachtend wijken
Mijn aarde roodt
Omzwachteld, naakt verwoorden
Heelt dan toch het helder weten
Dek niet toe
Of ik ga dood
Bea Verhofstede
Zee
Zuigend overspoelde de zee
Een trechter omspande
De oceaan brak zijn vleugels
Hij onthield wat was
Nu kent hij de schaduw
Hij opent de kieuwen
In oud-purpuren lakens
En verlangt naar wat is
Het zingt
Voel geen terugkeer
Tot lauwte breekt in je schoot
En gedicht wordt in je buik
Bea Verhofstede
Liefde
Schreeuw dooft
Door een stille witte bloem
Die de hemel aanbidt
Aarde vertelt onomwonden van haar beminde
Orchideeën bloeien
Na grote honger en dorst
Flinters van gedachten doorboren mijn hart
Een pasgeboren kind omhelst zijn god
Ik kniel neer
En de liefde toont me zijn gelaat
Bea Verhofstede
De maan
De maan zingt zijn verborgen zang
Vrede streelt het water in de rivier
Wikkelwoorden verdwijnen
Een poort valt
over glinsterende beelden van versneden tijd
In gedachten loos omarmen resten ons
vervelde letters van eb en vloed
Verloren in de witte melodie van de waarheid
We schrijven met woorden van licht
Bea Verhofstede
I Took Your Soul
I took your soul with both hands
time kneeled and gently disappeared
You alone loved chillingly
you alone broke words
and then swiftly bandaged me
Time is back now,
and weeps over a thousand hearts
Translated by dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
I Wanted
I wanted you to be
closer
so I could sing the song of your eyes
The light
falters, and I hear your words hop
The day has come to terms
and unfolds
A hazel in bloom
the cat purring in my lap
Translated by Dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
Searching
Searching for your words
that live on the selvedge* of the night
Getting lost with shards of hope
of being born again beyond the horizon
Language unfolding
words fluttering to your heart
Finding you when the light whispers
and you take me to the selvedge
of the dark silky night
Translated by Dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
Lost in Knossos
I lay under the tree of the seven sighs
and lost my mind and senses
life salvaged itself like a chalice, murmuring
closing in evening red
then the light wrote a story
about blue joy
and the sunrise embraced the face
of the rocking sea
Days unfolded slowly
a scent of old age guided me
and under whitewashed trees I found
the path to eternity
Translated by Dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
Night taps on the window
In the dark, melancholy ripens
At dawn, the snow cracks
Translated by Dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
The Black Lacquered Lake
The black lacquered lake rested
At the bank, water carelessly zipped
away
Sunlight hung there unmoved
lacking purpose
The cat purred a vibrating mesh for
delight
With the scent of silver words
I moved in the silence of his woundtone
in search of milder days of wild
happiness
His crucible carried me beyond
time
A lark climbed towards its
origins
I found a blank calm by the breath of
a quiet flaming red flower
Then his heart started to speak
And time searched for what is simple and became
eternity
Translated by Dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
Eglantier 1
Geur van eglantier
Tijd gutst, de einder voorbij
De eenvoud rimpelt
Bea Verhofstede
Eglantier 2
De eglantier schreit
Oude queeste naar geluk
In purperen gloed
Bea Verhofstede
Rue du Paradis
Donkere steeg
Rue du Paradis
Gedichten
zijn als een lied dat zich verbuigt en vervoegt
Gedichten
zijn geest
Ik sprokkel woorden uit zonnevlekken
Ik kom licht tekort
Bea Verhofstede
L'églantier
L'églantier pleure
La recherche du bonheur
En lueur pourpre
Bea Verhofstede
Retrato
Naranja rojizo, amarillo, rosa, morado y dorado
Música de estrellas y planetas
Reside en un corazón humano perfecto
Cantando, bailando, llorando, y rezando
Compañero del azul de la mañana y del rojo de la tarde
La luz rosa canta en el crepúsculo
Viento cálido en resplandor púrpura
Caléndula como novia del alba
Oh hombre estrella de antaño
Mi súplica maravillosa navega hacia el vigilante de la vida et de la muerte
Mientras que me arrodillo veo despegar la alondra del maizal llamada Amor
Bea Verhofstede
Valle de los suspiros
Valle de los 7 siete suspiros
Despierto de las alturas estériles
Sacrificio de los bienaventurados
Salvación para los que aman
En lugares de misericordia
Cantando en vuelo de pájaros
Sentimiento de dicha
Mi frágil cuerpo se regocija
Por la música nocturna de tierras bajas
Bea Verhofstede
Rojo lavanda
Rojo lavanda, verde reseda curativa,
Púrpura profundo, dorado y negro azabache
Jubilan a través de la lluvia dorada
Cerrando los ojos en blanco despertar
Oculto tras un santuario de palabras
Encontrando paz y tranquilidad
Tristeza que se filtra
Los tesoros ocultos perecen
Palabras blancas arremeten
El milagro blanco cura
Bea Verhofstede
Portrait
Rouge orange, rose, pourpre et or
La musique des étoiles et planètes
Réside dans un cœur humain parfait
Chanter, danser, prier
Compagne du bleu du matin et du rouge du soir
La lumière rose chante au crépuscule
Le vent chaud danse dans une lueur violette
Le tournesol s’ouvre comme mariée de l’aube
Ô hommes étoiles d’autrefois
Ma prière s’adresse aux anciens gardiens de la vie et de la mort
Je m’agenouille et je vois l’alouette s’élever des champs appelés Amour
Bea Verhofstede
Vallée des soupirs
Je me réveille des hauteurs arides
Sacrifice des bienheureux
Le salut pour ceux qui aiment
Dans les lieux de miséricorde
Chantant dans le vol des oiseaux
Le corps frêle jubile
Dans la nuit, la musique vient des contrées lointaines
Bea Verhofstede
Rouge lavande
Rouge lavande d’amour, vert réséda pansant
Or chaud, violet profond et noir de jais.
Jubilez sous la pluie d'or
Les yeux se ferment dans le blanc du réveil
Caché derrière un sanctuaire de mots
Trouver la paix et la tranquillité
La tristesse s’infiltre
Les trésors cachés périssent
Les mots dorés se déchaînent
Le miracle blanc guérit
Bea Verhofstede
Oranje rood
Oranje rood, geel, roze, purper en goud
Muziek der sterren en planeten
In een volmaakt mensenhart
Zingen, dansen, huilen, bidden
Gezel van ochtendblauw en avondrood
Roze licht zingt in de schemer
Warme wind in purperen gloed
Goudsbloem als bruid van de dageraad
O sterrenmens uit lang vervlogen tijden
Mijn wondere bede vaart naar oude wachters van leven en van dood
Ik kniel en zie de leeuwerik opstijgen uit het korenveld dat Liefde heet
Bea Verhofstede
Vallei der zuchten
Vallei der zeven zuchten
Ontwaken uit barre hoogten
Zoenoffer van gezegenden
Heil voor wie bemint
In oorden van barmhartigheid
Gevoel van gelukzaligheid
Het broze lijf jubelt
Doorheen de nachtmuziek uit lage landen
Bea Verhofstede
Eva
Eva, your sons will leaf
Through the trees of your blue springs
As in your lap a red dahlia blooms
Put out the late fall
Tame your purple dragon
Slaughter the weeping mare
Adore the clouds passed the moon in heat
Only then can your wavering I
Walk on the wrapping forms of your rebirth
Injustice fights
Let your freedom dance
Translated by dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
Temples of Palmyra
A late morning eats away at the white temples of Palmyra
Where life clots, we glean words
Silent despair wells up in dungeons of repressed spirits
We live in the valley of seven sighs
And wait until the foliage of mercy enters our heart
Bea Verhofstede
Tempels van Palmyra
Een late morgen vreet aan de witte tempels van Palmyra
Waar leven stolt, sprokkelen we woorden
Stille wanhoop welt in kerkers van verdrongen geesten
We leven in een vallei van zeven zuchten
En wachten tot het lover van barmhartigheid ons hart binnentreedt
Bea Verhofstede
Minnend
Minnend rood, genezend reseda-groen, warm goud, diep purper en gitzwart
Jubelen doorheen de gouden regen
In wakend wit de ogen sluiten
Verborgen achter een schrijn van woorden
Vrede en rust vinden
Treurnis sijpelt door
Verborgen schatten gaan teloor
Het witte wonder heelt
Bea Verhofstede
Loving
Loving red, healing reseda green, warm gold, deeper purple and pitch black
Jubilating through a golden rain
Closing eyes in waking white
Hiding behind a shrine of words
Finding peace and quiet
A sadness seeps through
Hidden treasures go to waste
The white wonder heals
Bea Verhofstede
Honeycomb
A frame of honeycomb
White butterflies in the distance
The lost face of a resting sea
I touch words and take form
Translated by Dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
Ons Hooglied
Ons hooglied voer stroomopwaarts
En leidde naar de trap van broze wolken
Terwijl jij zong
Doorheen de heldere klanken van ons zinnig vuur
Vecht jij nu
Voor de kracht van helend zeggen
En zinder voor de geur
Van een stille rode bloem
Ik zal me troosten
Met de witte asse van de rouw
Bea Verhofstede
De Zee
Dicht bij Jou is mijn hemel groter
Je golven brengen mijn vlakke land tot rust
Mijmeringen zijn een zee van dromen
Met wat korrelzand dat rest
Laat mij wonen op Je natte stranden
Terwijl de golfslag wacht op komst van Eden
Bea Verhofstede
Eva
Eva, jouw zonen zullen bladeren
Door de bomen van je blauwe lentes
Terwijl in je schoot een rode dahlia bloeit
Doof de late herfst
Tem je purperen draak
Slacht de wenende merrie
Aanbid de wolken voorbij de bronstige maan
Alleen dan kan je wankele ik
Wandelen op de wikkelvormen van je hergeboorte
Onrecht vecht
Laat jouw vrijheid dansen
Bea Verhofstede
Licht zeeft mijn weten
Licht zeeft mijn weten
Met wimpels van wit
De nacht lacht sober
Mijn woorden stremmen op eenvoud
Terwijl ons zwijgen trilt op goud
Bea Verhofstede
Ijsbloem
Ijsbloem op de ruit
Witte woorden rimpelen
Plots parelt eenvoud
Bea Verhofstede
Nacht tikt op een raam
Nacht tikt op een raam
In het donker rijpt weemoed
’s Ochtends kraakt de sneeuw
Bea Verhofstede
Keer op keer
Keer op keer kom ik in ademnood
Bij het zien van leven dat zich voor mij ontbloot
Geef mij weer de nacht vol leven
En de zonnedag van bevend rood
'k Leef met jou tot in je diepste wezen
Laat me bestaan tot in je ware nood
Bea Verhofstede
Ik wilde
Ik wilde dat je dichter bij me was
Zo kon ik het lied in je ogen zingen
Licht hapert en ik hoor het hinkelen van je woorden
De dag heeft zich verzoend en vouwt nu verder open
Een hazelaar bloeit
En de poes ligt te spinnen in mijn schoot
Bea Verhofstede
Zoeken
Zoeken naar jouw woorden
Die leven aan de zelfkant van de nacht
Verdwalen met flarden van hoop
Opnieuw geboren worden voorbij de einder
Taal die zich ontsluit
Met woorden die vlinderen naar je hart
Jou vinden wanneer licht fluistert
En je me meeneemt naar de zelfkant van de zijden nacht
Bea Verhofstede
De zon tuimelt
De zon tuimelt dartel de straat in
Ik dans met de wind die hangt in de bomen
Voor me ligt een tekening van witte tijd die breekt
Laat me de donkere zang van de eeuwigheid horen
En ik hervind het licht van je ogen dat mijn lichaam omhelst
Bea Verhofstede
Leg Je handen
Leg Je handen rond mijn aangezicht
Ik keer me in naar landen van vrijheid
En kom weer tot bij de grenzen van Je wezen
Je zegt me: vrees niet, blijf nog even
Samen raken we het blauw der paradijzen
Ik word een godenkind
Bea Verhofstede
Bij avondlicht van verborgen woorden
Bij avondlicht van verborgen woorden
Kwam ik tot bij het meer der zeven zuchten
Gouden regen viel langs Jouw aangezicht
Terwijl vreemde vlammen mijn verlangen zoogden
De eeuwenteller zong zijn lied
Dagen vouwden open
Zo dansten we, geheeld, de toekomst tegemoet
Bea Verhofstede
Kathedraal aan zee
Kathedraal van zee
Madrigaal van golven
Littekens van wording
Bevroren zondvloed van dronken poëzie
Godenslaap brengt witte regen
Ik vind rust
In de ongrijpbare eenzaamheid van Je hart
Bea Verhofstede
Ik vond je weer
Ik vond je weer
Als brokken in mijn mengkroes
Hier ben je
Ik neem jou in mijn armen
Jij kon niet
Ik berg je
En geef mezelf terug
Nu ik verzoen
Lijken dagen op een ruiker van seizoenen
Bea Verhofstede
Zweden
Hollende huskies
Sleeën op wakend wit
Eeuwen stil bij blauwe maan
Roze zon kaatst
Op vuur van monden
Zwicht voor licht van ogen
Neem mee
Naar denkend weten
IJle koorts
Verloor het hoge noorden
Bea Verhofstede
Ik nam jouw ziel
Ik nam jouw ziel in beide handen
Tijd knielde neer en verdween zachtjes
Jij alleen had ijzingwekkend lief
Jij alleen brak woorden
En omwond me vluchtig
Tijd is nu terug
En schreit om duizend harten
Bea Verhofstede
De knotwilg
Ik ben ruiten heer
Kranig gepoot
Langs mist van Wase einder
Ik open willig het lenteschrijn
Met witte valse katjes
Glazige pezen verlosten me
Uit dove winterschade
De zomer proeft me
Nu sta ik hier met kroppige torso
Want herfsthanden legden
Een pijken dame in mijn nek
Bea Verhofstede
Tuin van Eden
Oude linden bloeien
Wanneer licht in bomen
Kan vertellen van hun
Breekbaarheid
Ongeduld breekt door het
Gezang
Tortels, merels overstijgen
Hoefblad huwt de kamperfoelie
De zomer lacht
Zon op de huid maakt van
Hoop verlangen
Ik herleid tot wat is
Terwijl ik wacht
Bea Verhofstede
Maanziek
Ik lig maanziek aan je zij
Gedachten kijken
Wonden likken
Ik verdwijn
Je raakt me aan
En ik vind mijn klank terug
Hoe lang nog zijn de sterren mijn demonen?
Bea Verhofstede
Geblinddoekt vuur
Geblinddoekt vuur, vroeger echt, nu troost van Troje
Zwijg, smoor je adem, sterf
Vergeet mezelf, terwijl ik slapend wandel
Ach, meester van verdriet in kinderogen,
Dader van pijn,
Verkies schuimende schimmen boven de
Werkelijkheid van oude draken,
Die schuilen in de spleten van mijn geest
Mijn okselzweet rijpt op ongerijmde plekken
Alweer die splinterbom, die groene cycloop
Elke ochtend wandel ik voorbij een rode dahlia
En een kind in me wacht tevergeefs op
Het domme geluk van vers warm koekenbrood
Bea Verhofstede
Verdwaald in Knossos
Verdwaald in Knossos
Lag ik te rusten onder de boom der zeven zuchten
En verloor verstand en zinnen
Leven borg zich zoals een bloemenkelk ruisend
Sluit bij avondrood
Toen schreef licht een verhaal over blauwe vreugde
En zonnegloren omarmde het gelaat van de wiegende zee
Dagen vouwden langzaam open
Geur van ouderdom wees me de weg
Zo vond ik onder gewitselde bomen
De weg naar de eeuwigheid
Bea Verhofstede
Het zwartgelakte meer rustte
Het zwartgelakte meer rustte
Aan de oever ritste water achteloos weg
Zonlicht hing er onbewogen
En had geen doel meer
Toen spon de poes een trilgaas voor verrukking
Met de geur van zilveren woorden
Bewoog ik in de stilte van zijn wondenklank
Op zoek naar mildere lagen van wild geluk
Zijn mengkroes droeg me tot voorbij de tijd
Een leeuwerik klom zijn oorsprong tegemoet
Ik vond blanke rust bij de adem van een stille vuurrode bloem
Toen begon zijn hart te spreken
Tijd zocht naar eenvoud en werd eeuwigheid
Bea Verhofstede
Ingebed
Ingebed achter een schrijn van woorden
Ging ik met de trouwe zielendrager
Op zoek naar de zilveren bron van leven
Sidderbomen langs de weg keken me ingetogen aan
Een tunnel gleed voorbij
Wilde klanken zongen in zijn vredig hart
We dansten, geheeld, het zonlicht tegemoet
Bea Verhofstede
Liefste, …
Liefste, zeg me hoe de eeuwenteller zingt
Zeg me hoe het lied van de zielendrager klinkt
Zeg me hoe de hemelwee zich sluit
Zeg me hoe een merel de bruiloft fluit
Zeg me hoe het licht witselt bij ochtenstond
Zeg me wanneer een blauwe engel speelt om je mond
Zeg me hoe het leven zich bergt bij avondrood
Liefste
Bea Verhofstede
Zwerver
O zwerver van mijn ziel
Wonder van bevroren steen
Kind van 1000 mannen
En wrede wezenloze moeders
Peil de dromen van de gitzwarte nacht
Speel clown als overleven
Toon rechters je gemoed
Kies Londen of Berlijn
Ontvlucht je wezen
Eens toont Ariadne je de draak
Tem dan je wilde hart
Zodat witte wolken ook jouw hemel kunnen raken
Bea Verhofstede
Een raster van honigraat
Met witte vlinders in de verte
Het verloren gelaat van een rustende zee
Ik betast woorden en krijg vorm
Bea Verhofstede
Close to You
Close to You my heaven is wider
Your waves quieten my low land
Musings are an ocean of dreams
With some grains of sand left over
Let me live on Your wet land
While the wave is expecting the arrival of Paradise
Bea Verhofstede
The sun playfully tumbles into the street
I dance with the wind that hangs in the trees
In front of me lies a drawing of white time that breaks
Let me listen to the dark song of eternity
And I rediscover the light in Your eyes
That embraces my body
Bea Verhofstede
Put Your hands along my face
Let me breathe the light in Your eyes
I retire into lands of Freedom
And come back to the limits of Your being
You tell me: Don't be afraid, stay on a while
Together we touch the blue of Paradise
I become divine
Bea Verhofstede
Running huskies
Sledges on white awakening
Eons quiet with blue moon
Pink sun reflects on fire of lips
Fades for light of eyes
Take
To thoughtful knowing
Raving fever
Lost the northend
Bea Verhofstede
Posez Vos mains autour de mon visage
Je respire la lumière de Vos yeux
Et me receuille vers des pays de plénitude
Je reviens jusqu'aux limites de Votre être
Vous me dites: ne crains pas, reste donc
Nous touchons le bleu des paradis
Je deviens divine
Bea Verhofstede
Chiens en traîneau
Chiens en traîneau
Blanc crissant
Eternités de lune bleue
Soleil rebondissant
Neige sur feu des lèvres
Etincelle d'yeux cherchants
Emporte
Au savoir songeant
La fièvre du délire
Au septentrion
Attend
Bea Verhofstede
Je prends ton âme
Je prends ton âme dans mes deux mains
Le temps s'agenouille et disparaît
Effleuré
Toi seul aimait terriblement
Toi seul brisait les mots
Et me pansait ensuite
Éveillé
Le temps est de retour
Pleurant de mille existences
Bea Verhofstede
Près de Toi mon ciel est plus grand
Les vagues calment mon plat pays
Les pensées sont un océan de rêves
Avec quelques grains de sable qui restent
Laisse-moi vivre sur Tes plages moites
Tandis que l'action des vagues attend l'avènement du Paradis
Bea Verhofstede
Ponga Sus manos en mi cara
Así respiro la luz de Sus ojos
Me recojo hacía países de libertad
Vuelvo hasta los límites de Su esencia
Me dice : No teme, queda un momento
Juntos tocamos el azul de Paraísos
Me hago divina
Bea Verhofstede
Peregrino de mí alma
Milagro de piedra olvidada
Hijo de mil hombres
Y mujeres malas
Descubre la oscuridad de tus sueños falsos
Elige Paris o Londres
Cuando quieres huír de tu esencia
En su momento Ariana te mostrará el monstruo
Somete tu corazón furioso
Así las nubes blancas podrán tocar tu proprio cielo
Bea Verhofstede
Cerca de Tí mi cielo es más grande
Tus olas aquietan mi tierra llana
Meditaciones son un mar de sueños
Con arena granulosa que queda
Déjame vivir en Tus playas húmedas
Mientras que el oleaje espera
La venida del Paradiso
Bea Verhofstede
Como fragmentos en mi crisol
Aqui estás
Te embrazo
Tú no podías
Te meto y reencuentro mi mismo
Reconciliándome los días
Se parecen a un ramillete de estaciones
Bea Verhofstede
El sol voltea impetuosamente en la calle
Bailo con el viento
Que flota en los árboles
Delante de mi un dibujo de tiempos blancos
Que se rompe
Déjame entender la cancíon oscura
De la eternidad
Y vuelvo a encontrar la luz
De tus ojos
Que abraza mi cuerpo
Bea Verhofstede
Quería que estuvieras más cerca de mí
Asi cantaría la canción de tus ojos
La luz tutubea y entiendo el juego
De tus palabras
El día se ha reconciliado y se plega
El avellano florece
Y mi gato está ronroneando
En mi regazo
Bea Verhofstede
Cada vez me ahogo
Percibiendo la vida que se descubre
Dame otra vez la noche llena de espiritú
Y un día soleado de rojo temblando
Vivo contigo hasta Tu esencia
Déjame ser hacía Tu necesidad profunda
Bea Verhofstede
El cantar de los cantares
Nos navigaba y guiaba
À la escalera de nubes frágiles
Mientras de su canción.
À través de soñidos claros
De nuestro juego cariñoso y profundo
Lucha ahora con la fuerza del decir curando
Tiembla por el olor de una flor roja y silenciosa
Yo me consolaré con la ceniza blanca del duelo
Bea Verhofstede
Je veux être plus près de toi
Ainsi je peux chanter la mélodie de tes yeux
La lumière trébuche et j'entends la marelle de tes paroles
Un noisetier fleurit
Et le chat ronronne sur mes genoux
Bea Verhofstede
Le soleil bondit fringant dans la rue
Je danse avec le vent qui flotte dans les arbres
Devant moi un dessin de temps blanc qui se rompt
Laisse-moi entendre le chant obscur de l'éternité
Et je retrouve la lumière de tes yeux qui embrasse mon corps
Bea Verhofstede
Je te retrouvais comme des restes dans mon creuset
Te voici
Je te prends dans mes bras
Tu ne pouvais pas
Je t'intègre
Et me redonne à moi
Enfin réconciliée, les jours ressemblent à une gerbe de saisons
Bea Verhofstede
Lauwe kreet
Lauwe kreet
Gedempt door tamme draken
Terwijl wachtend wijken
Mijn aarde roodt
Omzwachteld, naakt verwoorden
Heelt dan toch het helder weten
Dek niet toe
Of ik ga dood
Bea Verhofstede
Zee
Zuigend overspoelde de zee
Een trechter omspande
De oceaan brak zijn vleugels
Hij onthield wat was
Nu kent hij de schaduw
Hij opent de kieuwen
In oud-purpuren lakens
En verlangt naar wat is
Het zingt
Voel geen terugkeer
Tot lauwte breekt in je schoot
En gedicht wordt in je buik
Bea Verhofstede
Liefde
Schreeuw dooft
Door een stille witte bloem
Die de hemel aanbidt
Aarde vertelt onomwonden van haar beminde
Orchideeën bloeien
Na grote honger en dorst
Flinters van gedachten doorboren mijn hart
Een pasgeboren kind omhelst zijn god
Ik kniel neer
En de liefde toont me zijn gelaat
Bea Verhofstede
De maan
De maan zingt zijn verborgen zang
Vrede streelt het water in de rivier
Wikkelwoorden verdwijnen
Een poort valt
over glinsterende beelden van versneden tijd
In gedachten loos omarmen resten ons
vervelde letters van eb en vloed
Verloren in de witte melodie van de waarheid
We schrijven met woorden van licht
Bea Verhofstede
I Took Your Soul
I took your soul with both hands
time kneeled and gently disappeared
You alone loved chillingly
you alone broke words
and then swiftly bandaged me
Time is back now,
and weeps over a thousand hearts
Translated by dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
I Wanted
I wanted you to be
closer
so I could sing the song of your eyes
The light
falters, and I hear your words hop
The day has come to terms
and unfolds
A hazel in bloom
the cat purring in my lap
Translated by Dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
Searching
Searching for your words
that live on the selvedge* of the night
Getting lost with shards of hope
of being born again beyond the horizon
Language unfolding
words fluttering to your heart
Finding you when the light whispers
and you take me to the selvedge
of the dark silky night
Translated by Dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
Lost in Knossos
I lay under the tree of the seven sighs
and lost my mind and senses
life salvaged itself like a chalice, murmuring
closing in evening red
then the light wrote a story
about blue joy
and the sunrise embraced the face
of the rocking sea
Days unfolded slowly
a scent of old age guided me
and under whitewashed trees I found
the path to eternity
Translated by Dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
Night taps on the window
In the dark, melancholy ripens
At dawn, the snow cracks
Translated by Dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
The Black Lacquered Lake
The black lacquered lake rested
At the bank, water carelessly zipped
away
Sunlight hung there unmoved
lacking purpose
The cat purred a vibrating mesh for
delight
With the scent of silver words
I moved in the silence of his woundtone
in search of milder days of wild
happiness
His crucible carried me beyond
time
A lark climbed towards its
origins
I found a blank calm by the breath of
a quiet flaming red flower
Then his heart started to speak
And time searched for what is simple and became
eternity
Translated by Dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
Eglantier 1
Geur van eglantier
Tijd gutst, de einder voorbij
De eenvoud rimpelt
Bea Verhofstede
Eglantier 2
De eglantier schreit
Oude queeste naar geluk
In purperen gloed
Bea Verhofstede
Rue du Paradis
Donkere steeg
Rue du Paradis
Gedichten
zijn als een lied dat zich verbuigt en vervoegt
Gedichten
zijn geest
Ik sprokkel woorden uit zonnevlekken
Ik kom licht tekort
Bea Verhofstede
L'églantier
L'églantier pleure
La recherche du bonheur
En lueur pourpre
Bea Verhofstede
Retrato
Naranja rojizo, amarillo, rosa, morado y dorado
Música de estrellas y planetas
Reside en un corazón humano perfecto
Cantando, bailando, llorando, y rezando
Compañero del azul de la mañana y del rojo de la tarde
La luz rosa canta en el crepúsculo
Viento cálido en resplandor púrpura
Caléndula como novia del alba
Oh hombre estrella de antaño
Mi súplica maravillosa navega hacia el vigilante de la vida et de la muerte
Mientras que me arrodillo veo despegar la alondra del maizal llamada Amor
Bea Verhofstede
Valle de los suspiros
Valle de los 7 siete suspiros
Despierto de las alturas estériles
Sacrificio de los bienaventurados
Salvación para los que aman
En lugares de misericordia
Cantando en vuelo de pájaros
Sentimiento de dicha
Mi frágil cuerpo se regocija
Por la música nocturna de tierras bajas
Bea Verhofstede
Rojo lavanda
Rojo lavanda, verde reseda curativa,
Púrpura profundo, dorado y negro azabache
Jubilan a través de la lluvia dorada
Cerrando los ojos en blanco despertar
Oculto tras un santuario de palabras
Encontrando paz y tranquilidad
Tristeza que se filtra
Los tesoros ocultos perecen
Palabras blancas arremeten
El milagro blanco cura
Bea Verhofstede
Portrait
Rouge orange, rose, pourpre et or
La musique des étoiles et planètes
Réside dans un cœur humain parfait
Chanter, danser, prier
Compagne du bleu du matin et du rouge du soir
La lumière rose chante au crépuscule
Le vent chaud danse dans une lueur violette
Le tournesol s’ouvre comme mariée de l’aube
Ô hommes étoiles d’autrefois
Ma prière s’adresse aux anciens gardiens de la vie et de la mort
Je m’agenouille et je vois l’alouette s’élever des champs appelés Amour
Bea Verhofstede
Vallée des soupirs
Je me réveille des hauteurs arides
Sacrifice des bienheureux
Le salut pour ceux qui aiment
Dans les lieux de miséricorde
Chantant dans le vol des oiseaux
Le corps frêle jubile
Dans la nuit, la musique vient des contrées lointaines
Bea Verhofstede
Rouge lavande
Rouge lavande d’amour, vert réséda pansant
Or chaud, violet profond et noir de jais.
Jubilez sous la pluie d'or
Les yeux se ferment dans le blanc du réveil
Caché derrière un sanctuaire de mots
Trouver la paix et la tranquillité
La tristesse s’infiltre
Les trésors cachés périssent
Les mots dorés se déchaînent
Le miracle blanc guérit
Bea Verhofstede
Oranje rood
Oranje rood, geel, roze, purper en goud
Muziek der sterren en planeten
In een volmaakt mensenhart
Zingen, dansen, huilen, bidden
Gezel van ochtendblauw en avondrood
Roze licht zingt in de schemer
Warme wind in purperen gloed
Goudsbloem als bruid van de dageraad
O sterrenmens uit lang vervlogen tijden
Mijn wondere bede vaart naar oude wachters van leven en van dood
Ik kniel en zie de leeuwerik opstijgen uit het korenveld dat Liefde heet
Bea Verhofstede
Vallei der zuchten
Vallei der zeven zuchten
Ontwaken uit barre hoogten
Zoenoffer van gezegenden
Heil voor wie bemint
In oorden van barmhartigheid
Gevoel van gelukzaligheid
Het broze lijf jubelt
Doorheen de nachtmuziek uit lage landen
Bea Verhofstede
Eva
Eva, your sons will leaf
Through the trees of your blue springs
As in your lap a red dahlia blooms
Put out the late fall
Tame your purple dragon
Slaughter the weeping mare
Adore the clouds passed the moon in heat
Only then can your wavering I
Walk on the wrapping forms of your rebirth
Injustice fights
Let your freedom dance
Translated by dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede
Temples of Palmyra
A late morning eats away at the white temples of Palmyra
Where life clots, we glean words
Silent despair wells up in dungeons of repressed spirits
We live in the valley of seven sighs
And wait until the foliage of mercy enters our heart
Bea Verhofstede
Tempels van Palmyra
Een late morgen vreet aan de witte tempels van Palmyra
Waar leven stolt, sprokkelen we woorden
Stille wanhoop welt in kerkers van verdrongen geesten
We leven in een vallei van zeven zuchten
En wachten tot het lover van barmhartigheid ons hart binnentreedt
Bea Verhofstede
Minnend
Minnend rood, genezend reseda-groen, warm goud, diep purper en gitzwart
Jubelen doorheen de gouden regen
In wakend wit de ogen sluiten
Verborgen achter een schrijn van woorden
Vrede en rust vinden
Treurnis sijpelt door
Verborgen schatten gaan teloor
Het witte wonder heelt
Bea Verhofstede
Loving
Loving red, healing reseda green, warm gold, deeper purple and pitch black
Jubilating through a golden rain
Closing eyes in waking white
Hiding behind a shrine of words
Finding peace and quiet
A sadness seeps through
Hidden treasures go to waste
The white wonder heals
Bea Verhofstede
Honeycomb
A frame of honeycomb
White butterflies in the distance
The lost face of a resting sea
I touch words and take form
Translated by Dr. Johan Huybrechts
Bea Verhofstede